Een citytrip. Dat betekent veel lopen. Maar gelukkig ook veel met de vaporetto want we waren in Venetie. Ach gossie, de jongens deden het zo goed. Van de Arsenale naar het San Marco plein lopen en toen weer naar de Rialtobrug. Het grappige was dat ze uit zichzelf een spelletje begonnen te spelen tijdens het lopen. De jongste begon ermee. Hij nam steeds een personage uit een kinderboek in zijn hoofd, gaf een beschrijving of hint en zijn broer moest het raden.
“Wie heeft Dolfje (Weerwolfje) in de nek gebeten?” “Noura!”
“Wie bestuurt de Grote Glazen Lift?” “Willy Wonka!”
Soms gaat de taalstimulering helemaal vanzelf. Hoe heerlijk is dat?
